4.

Wieczorem, po długiej kąpieli kładę się spać. Eian leży obok mnie i się uśmiecha.

- Dobranoc. - szepta.

- Dobranoc. - odpieram i zamykam oczy. Pomimo tego, iż mamy ciepły październik jest mi zimno. - Eian, mogę się do Ciebie przytulić? - pytam, podnosząc na niego wzrok.

- Pewnie Savy. - obejmuje mnie ramieniem. - Lex zawsze Cię tak tulił, co?

- Tak... - wzdycham. - Ale teraz to wszystko się skończyło...

- Przykro mi. Zobaczysz, będziemy razem szczęśliwi. Zrozumiem jeśli nadal go kochasz i być może jeszcze kiedyś będziecie chcieli do siebie wrócić, ale na ten moment ja będę się o Ciebie troszczył. - odpowiada i przytula mnie mocniej.

- Dziękuję. Jesteś wspaniały. - cmokam go w polik.

Niebawem wkrótce zasypiam.

Rano, gdy tylko otwieram oczy widzę jak Eian stoi przed dużym lustrem i niezdarnie wiąże krawat. Uśmiecham się i siadam.

- Dzień dobry. - witam się z nim.

- O, już wstałaś. Dzień dobry. - podchodzi do mnie i cmoka w policzek.

- Pomóc Ci? - pytam i nie czekając na odpowiedź chwytam krawat, zwinnie go przewiązując.

- Dzięki. Sam sobie nie radzę. - odzywa się, uśmiechając się do mnie serdecznie.

- A co to za okazja, że się tak stroisz? - przyglądam mu się z uwagą. Elegancka koszula i czyste czarne jeansy oraz mokasyny.

- Jak to jaka? Jest niedziela i całą rodziną idziemy do kościoła. A co, Ty nie chodzisz? - spogląda na mnie zdziwiony.

- Chodzę, ale nigdy nie tak elegancko w dni poza świętami... Mam iść z wami? - wstaję z łóżka i podchodzę do szafy.

- Tak. W końcu jesteśmy zaręczeni. - przytula mnie od tyłu, chwyta za dłoń i nakłada na mój palec pierścionek z brylantem.

- Tylko, że nie mam nic co mogłabym ubrać... - wzdycham, nie widząc ani jednej sukienki.

- Zaczekaj chwilę. Zaraz wracam. - wychodzi z pokoju, a po kilku minutach wraca z kartonowym pudłem. - Chyba znajdziesz coś dla siebie. - stawia przedmiot na ziemi.

Otwieram ostrożnie pudło i widzę kilka sukienek. Wszystkie nowe z metkami. Wyjmuję pierwszą z nich. Jest śliczna czarna do kolan, nieco rozkloszowana u dołu. Staję z nią przed lustrem i przyglądam przez chwilę.

- Jest cudowna. Dziękuję. - rzucam się chłopakowi na szyję i czule całuję.

- Przewidziałem to i kupiłem jeszcze dwie inne. Jedną na obiad u babci, drugą na dzisiejszą uroczystą kolację. - oznajmia. - Przebierz się spokojnie, ja przygotuję dla Ciebie posiłek. - cmoka mnie w polik i zostawia mnie samą.

Wiem, że Alex mnie kochał, ale nigdy nie kupił mi czegoś tak po prostu. Zawsze to było na zasadzie rzecz za sex. Może dlatego to wszystko tak się skończyło...

Eian jest inny. Dba o mnie bezinteresownie, nie chce nic w zamian. Mój stosunek do niego zmienia się z niesamowitą prędkością. Prędkością miłości.